Wankel zicht
Wankel zicht
springend tussen uitersten
van sloot tot kant
voel ik mijn hakken
kil en koud
gesprokkelde tranen
een doffe lach
raakt mijn gedrag
kant nog wal
wie weet nog waar het vloeit
het zilt in mijn ogen
wat zijn mijn dieptes
en wat mijn pieken
het zijn de handen van vrienden
die mij natte voeten besparen
een ieder gevend op zijn mannier
tussen mijn huilen en lach
ik wissel
als donker en licht
alles nog wankel
in mijn toekomst zicht
***Wim****
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Zondag, december 04, 2005 17:49 |
| Prachtig Wim.......liefsliefs, switi lobi | |
| m@rcel: | Zondag, december 04, 2005 13:43 |
| prachtige poezie heel mooi geschreven Wim Liefs m@rcel |
|
| Annemieke van der Ven: | Zondag, december 04, 2005 10:05 |
| Niemand weet wat de toekomst nog brengt, maar met vertrouwen kom je een eind Liefs Annemieke |
|
| Klaes: | Zondag, december 04, 2005 09:54 |
| mooie poezie Groet/KLaes |
|
| maria : | Zondag, december 04, 2005 09:09 |
| ...en toch bereik je zelf iedere keer weer de overkant liefs, maria |
|
| hiljaa: | Zondag, december 04, 2005 08:47 |
| de toekomst is wankel en we moeten zelf zorgen voor stabiliteit! mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
| remie: | Zondag, december 04, 2005 08:38 |
| eens zal je sterk staan, zeker weten...liefs Remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2005 | ||
| Thema's: | ||