Slacht me met het zilv'ren zwaard
Slacht me met het zilv'ren zwaard
eerst trachtte ik nog weg te gaan
maar mijn vluchtdrang werd bedaard
en nu laat ik me zinken in dit bloedbad
Slacht me met het zilv'ren zwaard
nog even blijf ik wankel voor je staan
en smeek je; lief, laat me hierin niet gespaard
nog onwetend van de botte bijl die je had
Slacht me met het zilv'ren zwaard
zoveel bloed uit mijn lijf vandaan
wat vloeiend in een rode zee ontaard
vooral vallend uit m'n schedelgat
Slacht me met het zilv'ren zwaard
je laat na mijn stil liggen een eenzame traan
dat was dat schat
Slacht me met het zilv'ren zwaard
Reacties op dit gedicht
| DANTY: | Dinsdag, december 06, 2005 14:01 |
| ERG STRAKKE TEKST. ZEG IK | |
| milamber: | Dinsdag, december 06, 2005 00:16 |
| erg mooi herhaling zit precies goed en 't ritme ook, origineel zeker! gr kerwin |
|
| Cheeke: | Maandag, december 05, 2005 20:32 |
| Intens mooi gedicht! Een echt pareltje! Liefs, Cheeke |
|
| arie.v.d.zalm: | Maandag, december 05, 2005 17:05 |
| prachtig gedichie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kim_zegt** | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2005 | ||
| Thema's: | ||