ik blijf...(gedeelde email)
afentoe delen wat ik zoal voel en denk nog...
Momenteel denk en voel ik dat we niet meer bij elkaar zullen passen ooit,
aangezien (jij je lijf niet als heilig ziet) onze lijven geen mal meer zijn van
elkaar, de jouwe vervormdt naar andere lijven...
Onze geesten niet meer een mal van elkaar willen vormen, de jouwe niet
omwille de vrijheid niet, het geen verantwoording hoeven voelen, en je je
geestelijkheden al geheel uit wil besteden niet meer aan mij maar aan
allerlei anderen die je wel de onvrijheid mogen geven en je verantwoording
vragen, in een zwijm van schijngevoelens rust vindend het zo te mogen stoppen,
en dus vrij te zijn. En ik omdat mijn geest er niet meer bij kan. Hoe een
iemand zo plots van de waarde in de dingen leggen kan terug komen, en
alle intenties zo geheel over een andere boeg kan gooien. En omdat ik daar
niet bij kan, bij die verandering, en daarenbij nog van die verandering een
(vies gevoel gevende) leegte en doelloosheid vind uitgaan, kan ik mijn
geest ook niet langer aanpassen aan de wil en de intenties jou als een mal
voor de mijne te willen ervaren. Ooit als je uitgepuberd bent... maar dan
zul je dan eerst net als ik nu, erg je best moeten doen te laten zien dat de
mal weer vormdt naar passen. Tot dan zal er weinig vriendschap ook in mij
kunnen zitten... ook vrienden namelijk, passen voor een groot deel bij elkaar.
En ik ben een man, en met mannen kun jij niet omgaan, die dienen je
uitwisselbaar te blijven, (schijnbaar vooralsnog). en als vriend ben je niet
uitwisselbaar, zodoende kan ik dat niet.
Kortom, wat ik nu denk is:... Je hebt het voor jezelf voorgoed verpest.
Ik heb je niet meer nodig (te zien als geliefde....sterker nog, het kan niet meer)
Zoals je zelf zegt; ik ben je waardevol geweest.
en dat is dan dat qua denken van me nu.
Leef.
ik ook, voor mezelf weer.
(en geen kus... je weet goed waarom)
theike