Ik.....
Met een missie om te leven
naar geluk te streven
maar de blijdschap blijft voor even
waar is mijn glimlach gebleven?
De emoties kroppen zich op
en ik zet de tranen tot stop
gedachtes beginnen te rennen in mijn kop
langzaam voel ik hoe de leugen me opslokt.
Ik breng het oude masker richting mijn gezicht
waarmee ik iedereen al vele malen heb opgelicht
mijn denken ontwricht
mezelf begevend in het donker opzoek naar het licht
Zo vliegen de dagen weer voorbij
en word er weer wat minder gelet op mij
voorlopig geef ik het masker nog niet vrij
en zorg ik voor mezelf dat ik niet helemaal de afgrond in glij.
naar geluk te streven
maar de blijdschap blijft voor even
waar is mijn glimlach gebleven?
De emoties kroppen zich op
en ik zet de tranen tot stop
gedachtes beginnen te rennen in mijn kop
langzaam voel ik hoe de leugen me opslokt.
Ik breng het oude masker richting mijn gezicht
waarmee ik iedereen al vele malen heb opgelicht
mijn denken ontwricht
mezelf begevend in het donker opzoek naar het licht
Zo vliegen de dagen weer voorbij
en word er weer wat minder gelet op mij
voorlopig geef ik het masker nog niet vrij
en zorg ik voor mezelf dat ik niet helemaal de afgrond in glij.
Reacties op dit gedicht
| wolkie: | Woensdag, december 07, 2005 20:47 |
| Nou zeg het lijkt net of het over mij gaat Ik herken me er evht helemaal in Heel veel sterkte en probeer er met iemand over te praten dat helpt echt geloof me Groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: joyceyy | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 07 december 2005 | ||
| Thema's: | ||