*†* ken jou niet *†*
Weer kwam ik haar tegen,
ik keek haar dreigend aan
en gaf haar een kille groet
Zij staarde in mijn ogen
en gaf mij een glimlach,
maar ze hield haar mond
Ik begon te spreken:
'vertel mij wie jij bent,
want ik zie een vreemde'
Ze glimlachte nog steeds,
maar geen antwoord
kreeg ik van haar terug
Ik vervolgde en zei:
'zo kalm dat je eruit ziet,
zo vrolijk als je doet'
Ze bleef stil glimlachen
Ik begon te schreewen:
'haal die lach van je gezicht
begin nou gewoon te huilen'
Haar glimlach verdween niet
Huilend sprak ik tot haar:
'ik ken jou echt niet
en ben jou al helemaal niet!'
Ik keer mijn rug toe naar haar
en loop bij de spiegel vandaan