Ik geloof mijn eigen woorden
Ik geloof mijn eigen woorden
dakloos
juist die ijskou in de nacht
geen slaapplaats
en dan ja dan
geboren worden
en acuut weer sterven
in sneeuw gewikkeld
een legertent
geen ster
geen engelengezang
vrede op aarde
in de mensen geen welbehagen
zonder overdadige tafel
geen kaarslicht
er is niets veranderd
zelfs mijn twijfel
blijft bestaan
bij fijne dagen
Reacties op dit gedicht
| pramodah: | Donderdag, december 08, 2005 11:36 |
| Je zegt weer dingen die de mensen willen vergeten als ze aan een volle tafel zitten hé Lau. Maar dat geeft niet, het is een ingrijpend gedicht voor wie lezen wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2005 | ||
| Thema's: | ||