Niet vergeten
Niet vergeten
ik ben niet vergeten
ik kom niet vaak meer
ik vind het zo moeilijk
het doet me zo zeer
ik ben niet vergeten
wat je ooit voor me was
hoe zeer je me liefheid
hoe fijn ik het had
ik ben niet vergeten
maar het voelt nu zo stil
zo leeg in m'n borstkas
zo donker, zo kil
ik weet het
de jaren
gaan tellen helaas
je doet wel je best
maar je zit er soms naast
maar ik vind het zo moeilijk
het doet me zo'n zeer
ik kende je sterk
en dat ben je niet meer
ik ben niet vergeten
ik kom niet vaak meer
ik vind het zo moeilijk
het doet me zo zeer
ik ben niet vergeten
wat je ooit voor me was
hoe zeer je me liefheid
hoe fijn ik het had
ik ben niet vergeten
maar het voelt nu zo stil
zo leeg in m'n borstkas
zo donker, zo kil
ik weet het
de jaren
gaan tellen helaas
je doet wel je best
maar je zit er soms naast
maar ik vind het zo moeilijk
het doet me zo'n zeer
ik kende je sterk
en dat ben je niet meer
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, december 11, 2005 21:19 |
| zeer mooi neergezet liefs Dirk |
|
| anne(17): | Zondag, december 11, 2005 21:03 |
| *Slik* Heel mooi geschreven! Zo kende ik mijn oma ook, ik herken die angst en machteloosheid die je nu voelt... Sterkte! Liefs anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hilde Meulbroek | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2005 | ||
| Thema's: | ||