Ik zag die brave man zo wegsmelten
Die man gemaakt in volle kindervreugd
Als een verhaal geschreven door kelten
Herinner ik mij oud nog steeds mijn jeugd

Zelfs al liep ik op benen lijk stokjes
Krom of dun ware ik nog verheugd
Want al droeg ik nu broeken of rokjes
Koud heb ik niet, de warmte doet mij deugd

Die sneeuwman, die kan ik niet verhelpen
Zo gans naakt in de zon het doet geen deugd
Maar groot of klein geen knoken of stelten
Heeft hij trots alles toch voor iets gedeugd

Maar dan vallen er weeral sneeuwvlokjes
Die nu met een wit tapijt bovenaan
Het graf dicht over zijn laatste brokjes
Om er trots alles toch eens weer te staan