*** Je meent het ***

Ik voel je sterke arm
hoe je hem om mijn schouder legt
denk aan alle beschuldigingen die je hebt gezegd

Ik voel de brok in mijn keel
tranen beginnen geluidloos te stromen
nooit durven hopen dat dit moment nog zou komen

Ik hoor je woorden
ze weerklinken in mijn oren
nooit gedacht dat ik ze ooit nog zou horen

Ik hoor mezelf snikken
ik kruip wat dichter tegen je aan
nog steeds denkend aan wat je ons hebt aangedaan

Ik zie je tranen
ze staan in je schuldige ogen
die zovaak tegen ons hebben gelogen

Ik zie mijn handen onstspannen
ze pakken de jouwe aarzelend vast
en vanaf dat moment valt van mijn schouders een last

Ik voel ook jou onstspannen
Ik hoor je woorden terwijl je weent
Ik kijk in je ogen en zie dat je het eindelijk meent

Geschreven door

anne(22)

Reacties op dit gedicht

anne(22) vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

soulsister:	Dinsdag, december 20, 2005 21:22
zo mooi verwoord liefs

Roo$je:	Dinsdag, december 20, 2005 20:33
Ooooh zo mooi geschreven, Zow diep en intens... Je voelt echt dat die pak van je schouders er afvalt! Huil maar even, laat het maar komen! Liefs, en sterkte!

*jessica*:	Dinsdag, december 20, 2005 20:28
geweldig... fijn zoiets liefss

Over dit gedicht

Auteur: anne(22)
Gecontroleerd door: benji
Gepubliceerd op: 20 december 2005
Thema's: [Familie] [Verdriet] [Toekomst]