bruikleen..
mijn hoofd bonkt,
mijn spieren doen pijn.
en ik,
ik ben weer wat ik moest zijn.
goed voor bruikleen,
niemand die het interesseert,
ik sta heel alleen,
in het gevecht dat mij kleineerd.
een vriend,
zo is, als ik je zag.
iemand die goed voor me was,
iemand die ik mag.
waarom Hans?
vertel me waarom?
wat doe ik fout?
wat geeft jou het recht,
dat je me dit aandoet?
waarom laat je me strijden?
op nieuw dit gevecht?
waarom mag ik niet,
mijn eigen lichaam leiden..
in mijn hoofd spreekt de stem,
'het is je eigen schuld.'
ik voel zijn lichaam op die van mij,
ik zie alleen maar hem.
en de stem die spreekt maar harder:
'doe dan iets, domme trut!'
maar hoe hard ik ook probeer,
ik krijg hem niet van me afgeschud.
Mijn lichaam verstijft,
en mijn geest gaat weer weg,
ik ga door met mezelf te vernietegen
de rode tranen,
wat mijn ziel op mijn lichaam schrijft.
de chaos slaat toe,
en haalt uit met grote halen,
en ik, ik ben te moe,
om terug uit te halen..
Reacties op dit gedicht
| Riann: | Woensdag, december 21, 2005 20:36 |
| Knuffel lieverd | |
| fox_bert: | Woensdag, december 21, 2005 17:43 |
| je mag ook even te moe zijn om te vechten, een hele leven vechten is onmogelijk. soms even wegzakken en het niet kunnen is menselijk, als daarna weer de kracht komt om door te vechten is het goed. en lieve Nouk dat doe jij als geen ander liefs Bert |
|
| memory: | Woensdag, december 21, 2005 14:35 |
| je eigen lichaam leiden.. mooi verwoordt Maar vind je gedicht vooral heel gevoelig...raakt me! * als ik maar iets voor je kon doen?? * :-( sterkte wensen is niet genoeg, maar hoop toch dat je daardoor voelt dat ik met je meeleef en naar je luister!! veel liefs anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: klein*sprookje | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2005 | ||
| Thema's: | ||