je schreeuwt
je staat maar in stal en niets anders te staren
je verlangt zo naar die warme knuffel
een wortel om dat je lief bent
geen verkeerde beweging doet
je wilt zo graag werken
maar je mag het niet
die ogen zo dof
geen glimp meer te vangen
je vacht
een borstol in tijden niet gezien.
maar je baasje doet nix
denkt dat je een tennis racket bent
alleen pakken wanneer ze der zin in hebt
en toch doe je der dan geen kwaad.
maar je schreeuwt zo om dat kleine beetje aandacht.
Reacties op dit gedicht
| ijsbeertje: | Woensdag, januari 04, 2006 17:43 |
| heel mooi, is jammer genieg maar al te vaak de waarheid. x lot |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ***Darinka*** | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2005 | ||
| Thema's: | ||