- Niemand - En toch iemand -
Jij hebt het gevoel alleen te zijn.
Jij doormaakt verdriet en pijn.
Je denkt dat niemand het ziet.
Je krijgt hierdoor nog meer verdriet.
Toch zag ik jou in die duisternis.
Toch weet ik hoe dat gevoel is.
Want weet je, ik sta ook op dat punt.
Want weet je, anders had ik het niet gekund.
In die kille duisternis, jij en ik.
In die kille duisternis werp ik een blik.
Je schreeuwde en ik hoorde jou.
Je schreeuwde in die ijzige kou.
Doch ligt de weg naar de zon tussen ons in.
Doch zitten we nog maar aan het begin.
Nog een lange weg te gaan.
Stap op die weg.
Laten we de zon hand in hand tegemoet gaan.
-----------------------------------------------------
For the one in the dark.
Jij doormaakt verdriet en pijn.
Je denkt dat niemand het ziet.
Je krijgt hierdoor nog meer verdriet.
Toch zag ik jou in die duisternis.
Toch weet ik hoe dat gevoel is.
Want weet je, ik sta ook op dat punt.
Want weet je, anders had ik het niet gekund.
In die kille duisternis, jij en ik.
In die kille duisternis werp ik een blik.
Je schreeuwde en ik hoorde jou.
Je schreeuwde in die ijzige kou.
Doch ligt de weg naar de zon tussen ons in.
Doch zitten we nog maar aan het begin.
Nog een lange weg te gaan.
Stap op die weg.
Laten we de zon hand in hand tegemoet gaan.
-----------------------------------------------------
For the one in the dark.
Reacties op dit gedicht
| Robski: | Zondag, oktober 28, 2001 02:37 |
| Suuuuupergedichtje joh... erg mooi... :) Vind de weg naar het licht joh... en als je 'n duwtje in de juiste richting nodig hebt.. ik sta voor je klaar hoor.. :) Groetjes, Rob |
|
| maneschijn: | Donderdag, oktober 25, 2001 22:06 |
| I take your hand, my friend.. Ik laat ze nooit meer los.. En samen zullen we idd de weg naar de zon wandelen.. en remember..; zoals ik al net zei.. Ik laat je nooit meer los, dus zelfs al zou je liever terug in de bekende duisternis terugkruipen, dat is onmogelijk,want ik hang aan je vast.. En ik zal steeds mijn uiterste best doen om je verder te slepen naar de zon.. tot je eindelijk beland zult zijn waar je gewoon thuishoort.. In het geluk en de warme zonneschijn dus!!! Lieverd |
|
| tyne b: | Donderdag, oktober 25, 2001 19:19 |
| wauw, je hebt gelijk, het kan niet meer doen, je hart niet meer voelen sterven, als je schreeuwd om hulp maar niemand hoort je, ik hoop dat je de gene echt hoort, maar dat je er zal blijven en die ander voor jouw | |
| CJ: | Donderdag, oktober 25, 2001 07:57 |
| Heb steun aan elkaar! Dikke knuffel, Judith |
|
| Zeeroosje: | Donderdag, oktober 25, 2001 06:27 |
| met twee is het bijlange niet zo eng en zo donker meer, het leven krijg weer glans. Mooi gedichtje Wim, ze zal je uitgestoken hand wel nemen en samen de zon tegemoet gaan. Veel liefs Roosje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wim Meeus | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||