Het is uit ...
Er heerste
een drukkende stilte
Zelfs de breedste grijns ter wereld
had de spanning in zijn ogen niet kunnen camoufleren
Een geforceerde
opgewektheid
Ik deed mijn best
om te glimlachen
Aandachtig
keek ik hem aan
Ik wierp een blik op hem,
maar hij staarde gespannen voor zich uit
Diep in gedachten
Zijn mooie ogen
weerkaatsend in het zonlicht
Hakkelend
begon hij te praten
Maar voor hij was uitgesproken
wist ik al wat hij zou gaan zeggen;
het is uit...
een drukkende stilte
Zelfs de breedste grijns ter wereld
had de spanning in zijn ogen niet kunnen camoufleren
Een geforceerde
opgewektheid
Ik deed mijn best
om te glimlachen
Aandachtig
keek ik hem aan
Ik wierp een blik op hem,
maar hij staarde gespannen voor zich uit
Diep in gedachten
Zijn mooie ogen
weerkaatsend in het zonlicht
Hakkelend
begon hij te praten
Maar voor hij was uitgesproken
wist ik al wat hij zou gaan zeggen;
het is uit...
Reacties op dit gedicht
| mienke: | Vrijdag, december 23, 2005 20:54 |
| sterkte, tijd heelt wonden..na een relatie van meer dan anderhalf jaar.. heb ik dat ondervonden..mooi geschreven liefs mienke | |
Over dit gedicht
| Auteur: _*Linda_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2005 | ||
| Thema's: | ||