Telefoonmonoloog
de leegheid kleeft in bloeddruppels
aan mijn oude regenjas
als een idee dat niet meer vliegen kon of wilde
omdat alle herrie zo bedekt verstilde
dat een reeds doodgesproken waanidee toch de waarheid was
oh en ik was net niet thuis maar
wilde wel achter je rug
om even met je praten
over elke samenloze nieuwe morgen die er een zal zijn
die ik liever vast al achter had gelaten
want er ligt al zo lang stof op deze stilte
die rust in de ruimte die ik open hield
voor wat een beter leven leek
maar zo barmharteloos voor het einde werd ontzield
en ik sta hier met een touw om mijn hals
brandend zonder vuur of rook
en als jij zometeen ophangt
doe ik dat ook
Reacties op dit gedicht
| de nifter: | Zaterdag, december 24, 2005 20:42 |
| onrecht is het. (maar zo ben je wel lekker exclusief en kan ik mooi snobben dat ik je allang ontdekt had)! kerstige pret!! |
|
| de nifter: | Zaterdag, december 24, 2005 11:38 |
| jamaarwaaromzoujeaandetelefooneenmonolooghouden? dasalniettemin (mooi woord) een gaaf gedicht met een clou om naar huis te schrijven. (hehheh.... met je 50 jaar. volhardend menneke) |
|
| MayadeBij*: | Vrijdag, december 23, 2005 23:57 |
| Super! Kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Alter_Ego | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2005 | ||
| Thema's: | ||