Lieve vrienden
Stoppen met herinneren
Niet meer aan willen denken
Waarom toch dat gevoel,
Zelfs nu nog telkens weer
Ik lach, ik leef
Maar als een klap
Heel hard in mijn gezicht
Ik wil gewoon niet meer
Je handen op mijn huid
Jij bent overal
Misselijk, je gezicht
Je fluisterende mond
Ik krijg het koud
Dezelfde rillingen
Als toen je er nog was
Als toen het nog bestond
Mijn lieve vrienden
Telkens vragen
Wat is er plots met jou
Waarom ben je toch zo stil
Praat maar lieve vrienden
Vraag maar lieve vrienden
Ik kan het niet vertellen
Hoe graag ik het ook wil…
Reacties op dit gedicht
| memory: | Dinsdag, december 27, 2005 11:51 |
| hmm herkenbaar..vooral dat laatste stuk...! al ben ik dat gevoel nu gelukkig wel een beetje kwijt!;-) komt bij jou hoop ik ook nog wel! sterkte liefs |
|
| FaceYourDemons: | Maandag, december 26, 2005 20:59 |
| Heel mooi... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Liefjuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2005 | ||
| Thema's: | ||