Mijn liefste, mijn lich als geen
ander, kijk dan door me heen,
zie toch mijn angsten, zonder
gedachten in de vrieskou, zwijgend
Bleke warmte gespreid als een
kille, vochtige mantel, hier om
ons, ik kan niet gelukkig zijn
hoewel ik dat zo graag zou willen
Misschien hoorde je me toch niet
toen ik zei zo van je te houden,
vermoeid rustend op mijn schouder
je ogen halfdicht, en tranen latend
Maar weet, mijn liefste, mijn
zwarte gat is genadeloos, oneindig
En wordt almaar zwarter, nu
ik echt niet meer zonder je kan
Deep Wishmaster: | Dinsdag, december 27, 2005 13:25 |
NB: huwelijk moet zijn houden van... zie het nu pas ^^ maar ja |
|
I, Lucifer: | Maandag, december 26, 2005 20:37 |
schitterend verwoord. liefs, Luc. |
|
UniQue*: | Maandag, december 26, 2005 17:30 |
Oeii HeeL MooI;) Kreeg Gewoon Kippenvel Bij Het Lezen Van Je Gedicht.. Nog Fijne KerstDagen;) KnuFfKusS UniQue* |
|
Mathilde: | Maandag, december 26, 2005 17:22 |
wow....intens! (jammer wel van de letterkleur, ik vond 't moeilijk te lezen!) liefs, mathilde |
|
Auteur: Suzanne. | ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 26 december 2005 | ||
Thema's: |