kan mij niet troosten
ik hoor muziek
voel tranen vallen
probeer mijzelf te troosten
maar het lukt mij niet
ik ben verzonken
in gedachtens aan jou
voel mijn hart weer breken
lijmen lukt niet
ik voel je
mijn lippen kussen
je hand over mijn gezicht
en de veiligheid
maar het is nu voorbij
en het komt niet meer goed
zal je moet vergeten
en dit keer omdat het echt moet
Reacties op dit gedicht
| mar*eke: | Woensdag, december 28, 2005 15:58 |
| Op een dag zal je hart weer heel zijn. Langzaam zal je jezelf weer an een ander durven toe vertrouwen. Wees niet bang om verdriet te hebben, want na regen, komt zonneschijn. Echt waar. | |
Over dit gedicht
| Auteur: braakiejz | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2005 | ||
| Thema's: | ||