vervlochten
ik wring mij in allerlei bochten,
om de dromen weg te laten.
maar mijn dromen zijn zo vervlochten,
dat het wroeten niet mag baten.
mijn hart gevangen in een web,
een web van pijn en verdriet.
dat ik in gans mijn lichaam heb,
het doet al het goede teniet.
mijn hersenen werken op volle toeren,
terwijl ik alles wil verdrijven.
om het dan ver weg te voeren.
maar de pijnen blijven,
en mijn hart krimpt bij elke pijnscheut,
die mijn hersenen verlaat.
en alles verkleurd.
het is de haat.
om de dromen weg te laten.
maar mijn dromen zijn zo vervlochten,
dat het wroeten niet mag baten.
mijn hart gevangen in een web,
een web van pijn en verdriet.
dat ik in gans mijn lichaam heb,
het doet al het goede teniet.
mijn hersenen werken op volle toeren,
terwijl ik alles wil verdrijven.
om het dan ver weg te voeren.
maar de pijnen blijven,
en mijn hart krimpt bij elke pijnscheut,
die mijn hersenen verlaat.
en alles verkleurd.
het is de haat.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Donderdag, augustus 22, 2002 19:43 |
| Stap voor stap en dag voor dag, je kan een klok niet sneller laten gaan dan geeft ze de juiste tijd niet meer aan, geduld en moed en geef je hersenen wat rust, ook een motor moet af en toe stilstaan en gesmeerd worden anders gaat hij uitlopen en daarvan gaat hij doordraaien net als een mens die niet op tijd zijn lichaam laat rusten, liefs jenne |
|
| Steven Vermeulen: | Maandag, oktober 29, 2001 10:00 |
| schrijf alles maar eens goed van je af, dat zal wel opluchten, veronderstel ik. |
|
| Hans Winter: | Zondag, oktober 28, 2001 15:39 |
| Het zijn dagen van vriendschap en vijandschap voor jou. In een nieuwe situatie haal je misschien opnieuw van alles naar boven om te bezien welke betekenis, welke gevoelswaarde het uiteindelijk zal hebben. |
|
| erika: | Zaterdag, oktober 27, 2001 17:15 |
| Ik ben het met pramodah eens, vecht er niet tegen, er komt een tijd dat je er mee om kan gaan. Sterkte Liefs Erika |
|
| Sheena: | Zaterdag, oktober 27, 2001 16:22 |
| De haat verliest vanzelf zijn kleur, als jij de penselen opbergt ... liefs Sheena |
|
| Zeeroosje: | Zaterdag, oktober 27, 2001 16:15 |
| niet meer aan haar denken, Linda enkel aan het heden en de mooie momenten, dat is het beste, aan de kinderen en aan de nieuwe vrienden en wij laten je niet alleen. Liefs Roosje | |
| pramodah: | Zaterdag, oktober 27, 2001 15:36 |
| laat het over jou heen gaan Linda,vecht er niet tegen neem alleen waar,en de tijd komt dat je het van op een afstand kan bekijken en er ook afstand zal van nemen............. liefs pramodah |
|
| christina: | Zaterdag, oktober 27, 2001 15:09 |
| Lieve Linda Geef het de tijd he Vaak wil je te snel Dat wat in jaren is gekomen Is niet zomaar als een knip voor de vinger weg Kom op he je staat niet alleen Knuffie en heel veel liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||