Speciaal tussen de normalen,
je lijkt wel helder ziende ogen te hebben
om hier die mooie lach te herhalen.
Nee, ik ben wie ik ben
en als het u niet aanstaat,
ben ik het alleen die u kent.
Reizend tussen hemel en dood
voel ik de pijn, ik probeer
maar je hebt gelijk, ik ben in nood.
Hulp roepen kan ik niet, je fluisteren wel
want met pijn wordt woede hard, liefde zacht..
Maar fluisteren lijkt zo gevaarlijk voor je vel
Waarom zoek je me, vertel?
Engelen maken woede zacht en liefde hard
zodat roepen en fluisteren elkaar niet verward
De dood accepteren, anders kan je niet leven
kom mee naar beneden, laten we zoveel mogelijk begrijpen
en het leven aan de dood vergeven