Lachend blaast liefde....
Lachend blaast liefde...
Lachend blaast liefde alles opzij,
met een brede zwaai
wordt rede van tafel geveegd
en ik voel me schizofreen,
waar ging mijn verstand
ook al weer heen.
Maar voor ik kan protesteren
knalt de maan door de ramen
en schenkt liefde de glazen vol.
Nee ik wil bedanken, de fles
met nectar laten staan,
maar mijn idee over
hoe het moet gaan
staat machteloos en verlamd
tegenover de zon in mijn hand,
ik weet het echt niet meer.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Frank EastWest | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||