Vleugels
Vleugels
Er vlogen twee duiven
een zwarte en een witte
ze hielden van elkaar
ondanks de hitte
van de lucht waar ze door moesten.
Maar ze waren anders,
wilden dat niet zien
wilden dat niet weten,
terwijl het vliegen steeds moeizamer ging
en ze begonnen te zweten.
Nu kijk ik naarbuiten en zie de zwarte duif
hij koert zacht,
zwak maar boos.
hij zegt me blij te zijn dat hij haar is kwijtgeraakt,
maar zonder haar is hij o zo broos.
Nooit meer zal hij vliegen,
zijn vleugels zijn te zwaar...
Er vlogen twee duiven
een zwarte en een witte
ze hielden van elkaar
ondanks de hitte
van de lucht waar ze door moesten.
Maar ze waren anders,
wilden dat niet zien
wilden dat niet weten,
terwijl het vliegen steeds moeizamer ging
en ze begonnen te zweten.
Nu kijk ik naarbuiten en zie de zwarte duif
hij koert zacht,
zwak maar boos.
hij zegt me blij te zijn dat hij haar is kwijtgeraakt,
maar zonder haar is hij o zo broos.
Nooit meer zal hij vliegen,
zijn vleugels zijn te zwaar...
Reacties op dit gedicht
| SoIntoYou__: | Maandag, maart 20, 2006 18:25 |
| vind hem helemaal geweldig. Echt super mooi.......!! |
|
| sergev2005: | Maandag, februari 20, 2006 09:07 |
| Droef, droef, maar met een knap ritme. | |
| Hans Winter: | Woensdag, januari 11, 2006 19:12 |
| boos zijn om je broosheid af te schermen, om te ontbinden zonder te breken, maar verlies je wat er lief was zo niet... hans |
|
| ato: | Woensdag, januari 11, 2006 08:39 |
| Mooi gedicht! Sterkte! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: guinevere | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||