Maar rijmen redt ons niet... duo me
Nu de wereld misschien vergaat
of als het klokje van Rome slaat
wanneer je net op je kop staat
wordt dan alsjeblieft niet kwaad.
Zowaar wij staan en wij nog leven,
hoef je de duivel geen hand te geven
hoef je de woestijnen niet te zeven
of de zeven zonden te vergeven.
Zoek toch troost met katholieken
in het waaien door de wieken
want wind en oude molens rieken
nog naar verlossing en klassieken
Worden alle grote namen ooit
dus pas op waar je je ziel vergooit
en waar je met je wijsheid strooit
want beter dan nu wordt het nooit.
Dus vergeet alle pijn en al het lijden,
de dagen zullen voorbij gaan glijden
en je leven zal zich weer verblijden:
Zie, de morgen verrijst alweer vroeg,
een nieuwe geboorte in licht voor de boeg -
verdwaald en verdoemd zijn er al genoeg!
Reacties op dit gedicht
| Hulud: | Woensdag, januari 11, 2006 23:59 |
| Aanagezien ik de titel te lang heb gemaakt, dit is een duo met ARESTIDE | |
| Heks Hopeloos: | Woensdag, januari 11, 2006 15:44 |
| wauw, mooi! :) apart woordgebruik, gaaf! Liefs, Heksje |
|
| Nemesis: | Woensdag, januari 11, 2006 15:13 |
Berging zoeken in klassieken op een rijmmaat die zij verachtten. De grootste grap hebben jullie waarschijnlijk niet eens door. Leuk gedichtje. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hulud | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||