Ren!
Rusteloos
Dat is wat ik ben
Alleen
zonder
iemand of iets
in mijn hoofd
Er zijn mensen
die bij me
staan
maar ik zie
ze niet
ik herken ze
maar weet niet
wie ze zijn
Want ik ben
rusteloos
en alleen
Ik vind
geen thuis
Geen plek
om te komen
en alles
wat eens
vertrouwd leek
lijkt nu
zo ver weg
Het lijkt
alsof ik loop
op een weg
met steeds
grotere obstakels
met geen eind
tot achter de
horizon
Ik wou
dat ik rennen kon
Dat is wat ik ben
Alleen
zonder
iemand of iets
in mijn hoofd
Er zijn mensen
die bij me
staan
maar ik zie
ze niet
ik herken ze
maar weet niet
wie ze zijn
Want ik ben
rusteloos
en alleen
Ik vind
geen thuis
Geen plek
om te komen
en alles
wat eens
vertrouwd leek
lijkt nu
zo ver weg
Het lijkt
alsof ik loop
op een weg
met steeds
grotere obstakels
met geen eind
tot achter de
horizon
Ik wou
dat ik rennen kon
Reacties op dit gedicht
| nono ham: | Donderdag, maart 23, 2006 20:23 |
| wow:o, mooi man;) lkkr zielig.. xxxxxxxx lYnn |
|
| lolo2=d: | Zaterdag, januari 14, 2006 12:51 |
| mOoi,, (ik weet nOoit sO gOed wat ik erbij mOet sette):$:$ =xxx= mOii |
|
| __xMegan: | Zaterdag, januari 14, 2006 11:00 |
| wow terug =) kusjekus! |
|
| Reusje76: | Vrijdag, januari 13, 2006 23:40 |
| en dan windkracht tien tegen... dan ren ik met je mee... mooi verwoord Raymond |
|
| Gert: | Vrijdag, januari 13, 2006 23:07 |
| Ren anders gewoon even, wie weet lucht het wat op. groet, Gert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: annoela | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||