En in de ochtendgloren
En in de vroege ochtendgloren
Waar de zon als oranje aan de hemel komt
Een stoken licht de morgen aankondigen
Het rijp siert de weilanden
Waar de bomen nog steeds fier staan
Of de nacht nooit is geweest
Langzaam kruipt de zon omhoog
Om de hemel te verlichten
Het oranje maakt plaats voor wit en blauw
De kou wordt verdreven
Langzaam smelt het wit en groen wordt zichtbaar
Zo gaat de dag weer verder waar het gisteren was gestopt
Waar de zon als oranje aan de hemel komt
Een stoken licht de morgen aankondigen
Het rijp siert de weilanden
Waar de bomen nog steeds fier staan
Of de nacht nooit is geweest
Langzaam kruipt de zon omhoog
Om de hemel te verlichten
Het oranje maakt plaats voor wit en blauw
De kou wordt verdreven
Langzaam smelt het wit en groen wordt zichtbaar
Zo gaat de dag weer verder waar het gisteren was gestopt
Reacties op dit gedicht
| scientist: | Dinsdag, januari 17, 2006 22:25 |
| Soms zijn er momenten dat je plots stil staat en kijkt, alleen maar kijkt, observeert en jezelf vergeet. Prijsloos moment van geluk. |
|
| Gert: | Dinsdag, januari 17, 2006 21:28 |
| Mooie laatste zin... alleen je moet er niet over na gaan denken, want dan klopt er niets meer van. Een dag kan nooit later weer verdergaan.;) Flauw hè? Liefs van mij |
|
| Boudaatje: | Zondag, januari 15, 2006 23:31 |
| Dit ruikt erg naar de lente, [hunkering? ;-)] Mooi gezet trowuens liefs Boud |
|
| hiljaa: | Zondag, januari 15, 2006 19:23 |
| natuurlijk mooi! knufliefs--hiljaa-- |
|
| switi lobi: | Zondag, januari 15, 2006 18:40 |
| Prachtig sfeergedicht..... liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||