Bang...

de nacht huilt
de dag is vergaan
een vlinder gestorven
zijn lijf blijft bestaan

Zijn ziel is vervlogen
zijn lichaam huilend van de pijn
de wereld huilt van verdriet
waarom kan het leven niet langer zijn

hij beweegt zijn vleugel
hij moet opstaan
de dokter mag niet komen
maar de kracht heeft hem laten gaan

stervend beetje bij beetje
de wereld slaapt niet
hij is er nog wel
maar nu al zo’n groot verdriet

De nacht huilt
de dokter is gekomen
ziekte en pijn
hebben zijn leven meegenomen

Zijn leven denkt anders
zijn leven zit naast zijn bed
Ogen moe en betraand
denkend aan alle pret

Zoveel samen beleefd
mag er niet meer komen
hij mag niet weg
of is de tijd echt gekomen

Hij zegt dat het goed met hem gaat
maar zijn ogen spreken anders
bang voor wat de dokter zeggen gaat
bang voor de nacht iedere dag banger