Ter nagedachtenis van...
Vrolijke stemmen klinken buiten,
zo onschuldig, zonder besef.
maar hier in het stille lokaal,
heerst pijn en verdriet.
Wij zouden net als vogels,
willen kunnen vliegen,
weg van deze plek,
om ons stilletjes te verstoppen.
Diep van binnen,
bestrijden wij golven van tranen,
die komen opzetten,
uit een zee die ooit zo rustig was
Golven ontstaan door verwarrende emoties,
door het verlies van een medestudent,
verlies zoals velen nog nooit hadden ervaren,
er is zo weinig gebeurd in zo veel tijd.
Golven doorbreken de krachtige zinnen,
“Geef het even de tijd”,
maar over een paar uur, dagen of jaren,
zijn we haar nog altijd kwijt.
Ter nagedachtenis van Charlotte.
Reacties op dit gedicht
| fox_bert: | Maandag, januari 23, 2006 17:05 |
| altijd zwaar, zeker bij jonge mensen die volop in het leven behoren te steen. Erg goed geschreven en ik hoop weer vaker van jouw gedichten te mogen lezen liefs Bert |
|
| Reiger: | Woensdag, januari 18, 2006 18:49 |
| Prachtig mooi dicht,in stilte gelezen.... Veel sterkte |
|
| *ikke_moi*: | Woensdag, januari 18, 2006 18:40 |
| heel mooi geschreven!! veel sterkte met dit verlies!! veel liefs |
|
| darkside: | Woensdag, januari 18, 2006 16:21 |
| mooi geschreven heel veel sterkte liefs darkside |
|
| Innerchild: | Woensdag, januari 18, 2006 15:58 |
| Bijzonder mooi geschreven ... Sterkte met dit verlies ! Warme groet, Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *meisje16* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||