Het rijmt niet... maar toch kon ik het niet nalaten om hem erop te zetten. Misschien zet ik hem ooit nog in dichtvorm.
The one...
Steel me weg tot de dagen nachten worden en ik alleen nog maar kan dromen tot slapen niet meer nodig is.
Daag me uit en laat mij grenzen overschrijden waarvan ik het bestaan slechts durfde te hopen in stille uren.
Stop niet wanneer ik je vraag langzamer te gaan, maar overweldig mij met emotie zodat mijn hartslag de jouwe volgt.
Laat me vallen om mij weer op te vangen en zo te laten weten dat ik nooit landen zal.
Raak me aan en laat warme afdrukken van jouw vingers nagloeien op mijn huid makend dat mijn rillingen alle kou verdrijven.
Hou me vast met gewicht en kracht zodat ik alleen nooit wankelen zal.
Wees mijn ogen in andere werelden dan laat je mij nooit missen wat het leven nog meer te bieden heeft.
Deel je gedachten alsof wij een zijn en doorbreek daarmee mijn muren zodat ik weer huilen kan...