Wimke
Ik zie je soms nog spelen,
hoor soms nog je leuke lach.
Echt veel kon je niet,
maar jouw grote kracht,
was steeds het blij herkennen,
van dat wat je nooit zag.
Ook al ben je er nu niet meer,
althans niet lijfelijk aanwezig,
mijn gedachten zijn keer op keer,
toch nog met jou bezig.
hoor soms nog je leuke lach.
Echt veel kon je niet,
maar jouw grote kracht,
was steeds het blij herkennen,
van dat wat je nooit zag.
Ook al ben je er nu niet meer,
althans niet lijfelijk aanwezig,
mijn gedachten zijn keer op keer,
toch nog met jou bezig.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, januari 20, 2006 10:10 |
| Zo verlangend integer zacht-teder verwoord. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Katja1 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||