( Automutilatie )
Verloren woorden strelen de tijd
De schemering straalt binnen het venster
Tranen vallen in gebroken dromen
De regen stroomt van het dak
Haar lichaam hecht zich aan de grond
Waar de duisternis haar omarmt
De gebroken dromen nemen haar aan
En de bedwongen tranen vormen strepen
Rode bloedlijnen in het lichtspel van de zon
Tot haar hart langzamer klopt
En de haat en verdriet verwisselt is
Door de tastbare pijn in haar huid
Controle over haar gevoel
Waar geen nacht iets aan veranderd
Haar gevoel is gehecht aan tastbare pijn
De rust in haar keert weder
Haar onmacht is uitgewerkt
Op haar tere huid
De schemering straalt binnen het venster
Tranen vallen in gebroken dromen
De regen stroomt van het dak
Haar lichaam hecht zich aan de grond
Waar de duisternis haar omarmt
De gebroken dromen nemen haar aan
En de bedwongen tranen vormen strepen
Rode bloedlijnen in het lichtspel van de zon
Tot haar hart langzamer klopt
En de haat en verdriet verwisselt is
Door de tastbare pijn in haar huid
Controle over haar gevoel
Waar geen nacht iets aan veranderd
Haar gevoel is gehecht aan tastbare pijn
De rust in haar keert weder
Haar onmacht is uitgewerkt
Op haar tere huid
Reacties op dit gedicht
| *smiling me*: | Maandag, februari 27, 2006 13:16 |
| wouwie! egt kei mooi, ik snap heel erg wat je bedoelt! Als je iemand nodig hebt om mee te praten ben ik er voor je ohr! X-x-X |
|
| Lautjuh: | Vrijdag, januari 20, 2006 17:50 |
| mooi geschreven, je woorden zijn voelbaar. weet niet of dit over jezelf gaat, hoor, maar zoek dan hulp, wanthet gaat niet vanzelf over..! take care, xxKnuf |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dispossession | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||