Weemoed
verblindend witte sneeuw
met een paarse gloed
mijn voeten koud en doornat
een gevoel van weemoed
en een scheur in mijn hart
die zich steeds verder uitbreidt
als ik de vergane bloemen pluk
dit leidt niet naar geluk
en dat terwijl de liefde
miljoenen zielen bevrijdt
heb ik me vol overgave bekeerd
tot de puurste eenzaamheid.
Reacties op dit gedicht
| Sugared_Placebo: | Zondag, april 16, 2006 19:51 |
| Mooi, but so sadly written.. I hope you''re doing better nowadays.. Liefs, Marjolein. |
|
| Sirena: | Zaterdag, januari 21, 2006 22:38 |
| Prachtig geschreven ! Liefs, sirena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: White Nightmare | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||