Aan een soms melige dame
Als een roos kon spreken
zou ze lijken op jou
stekelig
maar wonder schoon
je noemt me watje
smijt met virituele kussens
zakken water
en plaagt me steeds
je noemt me een neanderthaler
uit een achter gebleven gebied
een dromer
op mystieke wolken
je vind mijn dichten maar niks
je klaagt als ik weer eens stoor bij je werk
maar één ding is bijzonder
geen van beiden kunnen we zonder
de vriendschap die we delen
de troost en steun naar elkaar
samen kletsen op één lijn
ja dat zal steeds bijzonder zijn
ik zal niet klagen
en al je pesten
gelaten dragen
zo ben ik
een lieve vent die jou steeds eert
ik doe nooit iets verkeerd
ik draag je op handen
en geniet van de vriendschaps banden
voel je vrij
doe als mij
ik zal jou nou nooit een pesten
ik ben aardig en altijd lief
denk ik
toch
?
***Wim****
opgever: | Zondag, januari 22, 2006 13:35 |
een prachtig gedicht, om bij weg te dromen groetjes raissa |
|
kimW: | Zondag, januari 22, 2006 12:23 |
lekker vrolijk! leuk |
|
keiko: | Zondag, januari 22, 2006 11:23 |
nou... grt, anita |
|
Niniki: | Zondag, januari 22, 2006 11:18 |
tuuuuuuuuuurlijk......... Knuffie Nini |
|
Annemieke van der Ven: | Zondag, januari 22, 2006 11:01 |
Jaja dat zijn de ergstes ... Liefs Annemieke |
|
Rien de Heer: | Zondag, januari 22, 2006 11:01 |
Ja hoor..... Groetjes, Rien. |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 22 januari 2006 | ||
Thema's: |