het einde
ik ben moe van het vechten
ik leg me er maar bij neer
ik moet elke plijt beslechten
ik trek het echt niet meer
moe leg ik mijn lichaam neer
moe van alle leed om me heen
ik zie mijn leven telkens weer
op het einde helemaal alleen
nooit kunnen doen wat goed moest zijn
ik doe alleen anderen veel verdriet
levend in een wereld vol van pijn
was er niemand die mijn tranen ziet
niemand meer om te verliezen
helemaal alleen sta ik ervoor
niemand die voor mij wil kiezen
ik ga er nu langzaam aan onderdoor
vaak gedacht mijn lot te kennen
steeds weer verpest ik alles weer
nee hier zal ik nooit aan wennen
dit was echt de laatste keer
ik leg me er maar bij neer
ik moet elke plijt beslechten
ik trek het echt niet meer
moe leg ik mijn lichaam neer
moe van alle leed om me heen
ik zie mijn leven telkens weer
op het einde helemaal alleen
nooit kunnen doen wat goed moest zijn
ik doe alleen anderen veel verdriet
levend in een wereld vol van pijn
was er niemand die mijn tranen ziet
niemand meer om te verliezen
helemaal alleen sta ik ervoor
niemand die voor mij wil kiezen
ik ga er nu langzaam aan onderdoor
vaak gedacht mijn lot te kennen
steeds weer verpest ik alles weer
nee hier zal ik nooit aan wennen
dit was echt de laatste keer
Reacties op dit gedicht
| Femmetjuh: | Donderdag, januari 26, 2006 17:20 |
| Heej.. Erg mooi, mar pijnlijk gedicht..:( Sterkte, vecht er tohg mar vor..;) al is ut niej zo makkelijk.. Kus & knuff Femke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: triplenickle | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||