Dat onverklaarbaar tegendraads ik voelde me de woeste golvende zee was er kalm, maar ik zag,koppen van schuimonverklaarbaar tegendraads gedrag de kust te zien als verraderlijk het zand te voelen als vurig venijngeen mens toelaten in mijn toestandte kijken in een doods ravijn zwart toelaten, terwijl sterren stralenwat te zien aan die schitteringhet donker willen vasthoudenin mezelf een hoorzitting op willen gaan in het nietsgeen beeld van mezelf willen ziennog de ander te willen voelenen mezelf erop bedien willem
| remie: | Vrijdag, januari 27, 2006 21:54 |
| pfff wat een gedichten vandaag, waar haal je het vandaan....liefs Remie | |
| Auteur: lommert | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||