Spelende wijs…
Spelende wijs…
In het aardse paradijs.
Speelt een wijs.
Klinkt de melodie.
Hoor de affirmatie.
Voel de klanken.
Stilte doet danken.
In het aardse paradijs.
Speelt een wijs.
Klinkt de melodie.
Hoor de affirmatie.
Voel de klanken.
Stilte doet danken.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, januari 29, 2006 21:18 |
| nu ik mij ouder voel dan wijs, de kleinen mij verhalen toevertrouwen, zo vol van ernst, zeg ik hen vaak te mogen spelen, zich met elkaar te komen delen. hans |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, januari 29, 2006 21:05 |
| kort maar zeer mooi groetjes Dirk |
|
| Writers block: | Zondag, januari 29, 2006 20:42 |
| Mooi! Dromerige opzet, zelfs met zo weinig woorden. Echt goed! :) Writers block |
|
| m@rcel: | Zondag, januari 29, 2006 20:10 |
| kort maar prachtig en heel mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
| Augustijntje: | Zondag, januari 29, 2006 19:23 |
| mooi gedicht prachtige laatste zin x! |
|
| erje: | Zondag, januari 29, 2006 18:22 |
| een kort gedicht met een veelzeggende inhoud liefs erje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||