Ik weet nog dat ik,
het mes in mn handen had.
Toen belde jij precies,
toen ik wou vallen van mijn pad.
Had je mij,
misschien door?
Of kwam het doordat,
je mij werkelijk verloor.
Geloof me jou verliezen,
doe ik niet.
Niet meer aan jou denken,
nee doet me te veel verdriet.
Het maakt mij allemaal,
niks meer uit.
Ze mogen het allemaal weten,
schrijf het maar op de ruit,
of roep het luid.
Dat ik het allemaal,
gewoon ff zat ben.
Geen zin meer hebben,
in dat geren.
Daarom de volgende keer,
als je weer belt.
Dan ben ik er niet meer,
kost het je weer minder geld.
Jou neem ik mee,
ook al ben ik echt weg.
In mijn hartje, jij voor altijd,
voor mij geluk maar voor jou ben ik pech.
zeggen ze..