Gevangen
Mijn woede zat gevangen
in mijn bijna verdwenen vuur
Jou angst voor mijn vlammen
duwde me met mijn rug tegen de muur
Walgend van jou lafheid
werden mijn trots en mijn wil weer bevrijd
De machteloosheid vernietigend
laait mijn vuur hemelhoog op
voor eeuwig en altijd
in mijn bijna verdwenen vuur
Jou angst voor mijn vlammen
duwde me met mijn rug tegen de muur
Walgend van jou lafheid
werden mijn trots en mijn wil weer bevrijd
De machteloosheid vernietigend
laait mijn vuur hemelhoog op
voor eeuwig en altijd
Reacties op dit gedicht
| xxlauriexx: | Woensdag, februari 01, 2006 15:05 |
| mooi geschreven! sterkte liefs laurie |
|
| S@nne: | Woensdag, februari 01, 2006 14:50 |
| heel erg mooi neer gezet! liefs sanne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: TransSilvania | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||