harde waarheid
Verdomd moeilijk,
alles komt als een mokerslag.
Niets bestaat, je leeft parallel
met het heden.
Je schuift verder weg,
je glijdt uit naar verleden tijden,
die je zeker zou terug willen,
maar leeuwen liggen op de loer,
om je geest te villen,
je hart te verorberen tot er niets meer is.
alleen je eigen stem blijft trillen.
alles komt als een mokerslag.
Niets bestaat, je leeft parallel
met het heden.
Je schuift verder weg,
je glijdt uit naar verleden tijden,
die je zeker zou terug willen,
maar leeuwen liggen op de loer,
om je geest te villen,
je hart te verorberen tot er niets meer is.
alleen je eigen stem blijft trillen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||