Mijn avond
Ik loop heen en weer,
nu gaat er iets gebeuren.
Ik kan het voelen,
mijn hoofd draait door.
Ik begin te rennen,
word panisch en bang.
Ik ga op de grond liggen,
rustig worden, rustig.
Ik sta op en loop,
steeds sneller heen en weer.
Ik stop en wandel,
rustig naar mijn bed.
Ik ga op de rand zitten,
pak mijn schaar en wacht.
Ik voel en zie bloed,
daarna ben ik rustig.
Ik word bang en verstop,
de schaar en mijn lichaam.
Ik doe mijn bedlampje aan,
en begin te schrijven
over mijn avond.
nu gaat er iets gebeuren.
Ik kan het voelen,
mijn hoofd draait door.
Ik begin te rennen,
word panisch en bang.
Ik ga op de grond liggen,
rustig worden, rustig.
Ik sta op en loop,
steeds sneller heen en weer.
Ik stop en wandel,
rustig naar mijn bed.
Ik ga op de rand zitten,
pak mijn schaar en wacht.
Ik voel en zie bloed,
daarna ben ik rustig.
Ik word bang en verstop,
de schaar en mijn lichaam.
Ik doe mijn bedlampje aan,
en begin te schrijven
over mijn avond.
Reacties op dit gedicht
| astrid krijbolder: | Woensdag, februari 01, 2006 21:31 |
| mooi beschreven, maar wel beangstigend, niet doen meis! echt waar, het leven is het waard om te leven, sterkte, liefs astrid | |
Over dit gedicht
| Auteur: Catharina Sophia | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||