Sterftevrees
Wat me van alles
het meest verontrust
is de eenzaamheid
van het sterven.
Ik geloof namelijk
dat niemand in staat is
je vast te houden
boven die afgrond.
Misschien een moment
maar het leven roept
de tijd dringt en dwingt
mededogen bezwijkt.
Stervend blik je
vergeefs omhoog:
de val is reeds
je verplettering.
het meest verontrust
is de eenzaamheid
van het sterven.
Ik geloof namelijk
dat niemand in staat is
je vast te houden
boven die afgrond.
Misschien een moment
maar het leven roept
de tijd dringt en dwingt
mededogen bezwijkt.
Stervend blik je
vergeefs omhoog:
de val is reeds
je verplettering.
Reacties op dit gedicht
| rock4u: | Vrijdag, februari 03, 2006 17:05 |
| ja echt mooi.. :):) X |
|
| Anton van Amerongen: | Donderdag, februari 02, 2006 23:12 |
| Dank je wel Mathilde! Liefs, Anton |
|
| Mathilde: | Donderdag, februari 02, 2006 21:34 |
| zeer mooi! liefs, mathilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||