Geen woord
Het gevoel dat je geen woord kan uit brengen
Het gevoel dat je geen één woord kan zeggen
Verdwaald in eigen woorden
Wat is er van je geworden
Je voelt de koele wind langs je haren gaan
Tranen, tranen, tranen, nee ze zijn niet te verbergen
Even min in te houden
Lopen, maar niet beseffen waar naar toe
Mensen, overal mensen die je naar zich toe roepen
Niet roepen voor een kop koffie
Maar om een onschuldige ziel te hebouden
Verblind zijn die ogen
Verscheurt is die hart die zich probeert aan al die herinneringen vast te houden
Blijf niet staan, laat het gaan
Al de pijn verlost zich wanner het, het water aanraakt
Het hart slaapt die ooit was geraakt
Niet elk hart kan het aan
Niet elk hart laat zich meenemen
Door een wereld van pijn
Door een wereld van zonder jou zijn
Het gevoel dat je geen één woord kan zeggen
Verdwaald in eigen woorden
Wat is er van je geworden
Je voelt de koele wind langs je haren gaan
Tranen, tranen, tranen, nee ze zijn niet te verbergen
Even min in te houden
Lopen, maar niet beseffen waar naar toe
Mensen, overal mensen die je naar zich toe roepen
Niet roepen voor een kop koffie
Maar om een onschuldige ziel te hebouden
Verblind zijn die ogen
Verscheurt is die hart die zich probeert aan al die herinneringen vast te houden
Blijf niet staan, laat het gaan
Al de pijn verlost zich wanner het, het water aanraakt
Het hart slaapt die ooit was geraakt
Niet elk hart kan het aan
Niet elk hart laat zich meenemen
Door een wereld van pijn
Door een wereld van zonder jou zijn
Reacties op dit gedicht
| _Zonneschijn_: | Maandag, februari 06, 2006 06:41 |
| Dat heb je fantastisch verwoord wat een verdriet! Liefs en een troostknuffel! |
|
| moongirl1982: | Zaterdag, februari 04, 2006 15:02 |
| voelbaar verdriet en pijn wat je sterk onder woorden heb gebracht.liefs, groet moongirl1982 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tara L. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||