Van elke vervloeking
- nu dan - liet ze me weten
en draalde niet om haar maagdelijkheid
tollend uit te beelden hak - teen - hak
ik hamerde maar brak niet
door haar blankheid - en ze straalde vergenoegd -
welk duivels plezier had ik gezondigd
dat in vrij- streek en moedigheid
mijn mond zou drogen, al kelend
met gehemelte versmolt - tussen perkament en zijde -
dan zeker nu mijn vreugde-uur gedwee
de kaarsendover, de avondrover
- evengoed de rand die mij sneed -
druppelde mijn ergernis dreunend
op elke inslag een korte adem
uitgestoken tong - rood verzet -
en ik sloop op zondaars voeten, weemakend
over alle treden - de laatste stap als eerst gezet -
Laurens Windig: | Donderdag, februari 09, 2006 17:00 |
Nou, nou, weinig origineel? Ik wou dat ik het geschreven had:o)) | |
Renate-td-: | Maandag, februari 06, 2006 23:57 |
idd... wow...! liefs, |
|
Mathilde: | Zondag, februari 05, 2006 20:45 |
wow... (ik weet het, weinig origineel maar je maakt me regelmatig sprakeloos) liefs, mathilde |
|
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 05 februari 2006 | ||
Thema's: |