Hopeloos
Hopeloos…
De mensen in de wereld voelen zich hopeloos…
Zo hulpeloos…
Ik, ik ben een van die mensen…
Waarom is t zo moeilijk om dingen te zien…
Die erg zijn…
Die dingen doen pijn,pijn in me hart.
Die meeste dingen maken je hulpeloos,hopeloos…
Maar als er weer hoop komt…
Dan word de dode roos…
Weer levend…
En we zullen niet meer hopeloos zijn…
We voelen dan geen pijn…
We zijn zoals wie we zijn…
Hulpeloos,Hopeloos…
Maar als hoop komt dan zijn we…
Pijn loos.
De mensen in de wereld voelen zich hopeloos…
Zo hulpeloos…
Ik, ik ben een van die mensen…
Waarom is t zo moeilijk om dingen te zien…
Die erg zijn…
Die dingen doen pijn,pijn in me hart.
Die meeste dingen maken je hulpeloos,hopeloos…
Maar als er weer hoop komt…
Dan word de dode roos…
Weer levend…
En we zullen niet meer hopeloos zijn…
We voelen dan geen pijn…
We zijn zoals wie we zijn…
Hulpeloos,Hopeloos…
Maar als hoop komt dan zijn we…
Pijn loos.
Reacties op dit gedicht
| Augustijntje: | Maandag, februari 06, 2006 09:24 |
| zoals het liedje gaat: hope is the greatest of the gifts we'll receive! mooi geschreven x! |
|
| mamsiemomo: | Maandag, februari 06, 2006 08:56 |
| En zo is het. Blijf hopen en wees wie je bent.... Liefs, Mo | |
Over dit gedicht
| Auteur: DOA | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||