Klein maar o zo wijs
Vandaag kwam er een kind,
een kindje naar me toe.
Zo'n voorbeeld kindje, met door 't haar een lint,
ze keek niet blij, eerder zielsverdrietig en moe.
Ik vroeg aan haar,
wat is er nou?
Ze zei niks, keek alleen met grote ogen..
Het meisje klom tegen me aan,
in haar ooghoek,
een traan,
haar mooie blauwe ogen,
zoek.
Langzaam begon ze te praten,
haar woorden maakten zinnen.
Die op mij het effect hadden,
als een donder, op klaarlichte linnen.
Geen vrienden die ze had,
om een beetje mee te spelen.
Geen leuke dingen om te doen,
eindelijk was ze het zat...
Het lieve, kleine, voorbeeldmeisje,
hoorde in geen groep,
echt thuis.
Thuis..