spoor
ik wil niet meer,
ik kan niet meer.
alles wat er is gebeurd,
heeft mij innerlijk verscheurd.
verdwenen is de optimisme,
wat blijft is pessimisme.
weg is mijn doorzettingsvermogen,
het gebeurde heeft mij leeggezogen.
tranen stromen,
en blijven maar komen.
ieder traan heeft een verhaal,
ieder traan een eigen taal.
ik ben weer het spoor kwijt,
ik voel de innerlijke strijd.
ik wil niet meer,
ik kan niet meer.
ik kan niet meer.
alles wat er is gebeurd,
heeft mij innerlijk verscheurd.
verdwenen is de optimisme,
wat blijft is pessimisme.
weg is mijn doorzettingsvermogen,
het gebeurde heeft mij leeggezogen.
tranen stromen,
en blijven maar komen.
ieder traan heeft een verhaal,
ieder traan een eigen taal.
ik ben weer het spoor kwijt,
ik voel de innerlijke strijd.
ik wil niet meer,
ik kan niet meer.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Vrijdag, augustus 23, 2002 22:22 |
| Huilen hoort erbij, je hebt je jaren sterk gehouden en nu moet je aan jezelf bouwen, en om te bouwen heeft men bouwstof nodig en water, laat je tranen het water zijn dat je nodig hebt de nodige krachten samen te bundelen en te laten uitharden tot een sterk geheel,het resultaat zal een rots in de branding zijn, liefs jenne |
|
| Hans Winter: | Donderdag, november 08, 2001 02:42 |
| Nu krijg je de weerslag van de lang volgehouden spanning. Het kan wel zo zijn dat je een paar dagen heel moe en lusteloos bent voor je tot je rustpunt komt. Dat is een natuurlijke gang van zaken, luister maar hoe dicht jouw woorden bij de mijne liggen: "Zullen vele stemmen van binnen je stapel na stapel gedachten verzinnen." "Iedere traan heeft een verhaal, iedere traan heeft een eigen taal." |
|
| Frummeltje: | Woensdag, november 07, 2001 23:08 |
| Kop op lieverd, hou vol.. Misschien laat je doorzettingsvermogen je nu even in de steek maar die komt echt wel weer terug... Alleen daar zul je voor moeten vechten... En vechten kan jij... Heel goed zelfs!!! Liefs Frummeltje |
|
| erika: | Woensdag, november 07, 2001 18:56 |
| jij bent een vechter, een doorzetter. Je bent al ver gekomen, en moet alles verwerken. Gister was ook een moeilijke dag, dus het is logisch dat je je zo voelt. Maar vecht door, voor jezelf, en je kinderen. Liefs Erika |
|
| pramodah: | Woensdag, november 07, 2001 14:04 |
| ach Linda dit was te verwachten na zo een dag als gisteren maar morgen is weer een andere dag en daarna komen er nog veel, en de dingen zullen vervagen en jij zal weer leren leven en van de kleine dingen genieten ................. liefs pramodah |
|
| maneschijn: | Woensdag, november 07, 2001 10:40 |
| *geeft een warme sterktewensende knuff* blijven hopen Linda.. Ook al is het moeilijk.. en vooral... blijven vechten.. Ik denk aan je.. knuffel xxx |
|
| christina: | Woensdag, november 07, 2001 09:39 |
| Huil maar Linda Het is jou verdriet Verdriet van jaren van wat jij hebt moeten verdragen Huil maar Het geeft niet Dikke knufffff Liefs Christa |
|
| Sheena: | Woensdag, november 07, 2001 08:57 |
| Zolang je nog huilen kan, is er niets verloren .... laat maar stromen ....... het zal je opluchten, en verlichten ... knuf, Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2001 | ||
| Thema's: | ||