Vanishing twin syndrome
Lieve kleine jongen
getekend voor altijd
in je ik, je eigen zijn
zonder kans op beter
“myeline incompleet”.
Een oud verlies de reden,
het lot trapt zo hard na:
beschadigde je brein
zonder recht of reden…
de natuur is soms zo wreed.
Reacties op dit gedicht
| kimW: | Vrijdag, februari 10, 2006 09:39 |
| ..... |
|
| chocaatje: | Woensdag, februari 08, 2006 19:10 |
| Heftig jeetje ik denk wel aan je en zogauw ik weer online ben mag je me alles vertellen.Liefs mieke | |
| Sifra.K: | Dinsdag, februari 07, 2006 21:29 |
| Ja, wreed. Knuff + liefs, Sifra |
|
| Mathilde: | Dinsdag, februari 07, 2006 20:07 |
| ja... ongelooflijk wreed... liefs, mathilde |
|
| Tika: | Dinsdag, februari 07, 2006 19:04 |
knuffeltje van mij.. Liefs Tika |
|
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||