Je had me gevangen in je web vol leugens,
Ik geloofde elk woord van wat jij zei,
De vreemdste dingen slikte ik voor zoete koek,
Niets was raar en alles was goed,
De rest was fout,
Dat was jij nooit,
Ik zag niet in wat jij deed,
Ik merkte niet hoe ik werd opgeslokt,
Ik kwam terecht in jou cocon,
Daarin zaten alleen jij, je kwaad en ik,
Niemand mocht erbij,
Ik was dan niet meer van jou alleen,
Je liet iemand een klein beetje toe,
Dan maakte je hem kapot,
Toen ik probeerde mezelf los te wrikken,
Heb je geprobeerd mij kapot te maken,
Dat is je niet gelukt,
Want ondanks jou zielige poging mij te isoleren,
Is er 1 die er voor mij is.
Dit gedicht is voor mij een vorm van verwerking, sorry als het niet echt een gedicht is.
doetsi: | Zaterdag, juni 09, 2007 12:04 |
Herkenning ook voor mij. NU zal ik mezelf nooit meer in dat web laten vangen...Jij? | |
_-_joyce_-_: | Woensdag, februari 08, 2006 21:21 |
hijs mooi meid en heb je dan msn ga makkelijker mijne is joyce-krol@hotmail.com | |
pluisje: | Woensdag, februari 08, 2006 20:24 |
in 1 woord geweldig, het spreekt me enorm aan, omdat ik ook zoiets heb meegemaakt | |
Auteur: manon22 | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 08 februari 2006 | ||
Thema's: |