Kritiek streelt als een zalf in je gezicht.
Complimenten bijten als amoniak in je ogen.
Gemoedstoestanden lijkend op het spel hoger of lager.
Zo veranderlijk zo onvoorspelbaar.
Oude patronen een last op je schouders.
Nieuwe gevoelens, zo naakt en nog ongeboren.
30 jaar levend in een oester die opent en sluit.
Eens komt er een parel, gekoesterd en gegroeid.
Die de waarde heeft, persoonlijk en ongemoeid.
J.S.