Toen ik jou ontmoette,leek het alsof grond verdween vanonder mijn voeten.Je keek me aan in mijn ogen en ik stond gebogen,omdat jou blik mij in vuur en vlam zette.Ik kon het niet geloven dat wij ons zo snel verloofde.Met heel veel belofte beloofde jij mij trouw te zijn,maar jij deed mijn hartje pijn.Jouw vleiende woorden,die waren gewoon schijn wat waren onze tijden zo fijn.Luchtkastelen was ik aan het bouwen en wij zouden ooit eens trouwen.Ik zal mij in stilte zwiojgen hullen,want er is niemand om die leegte te vullen.Ik heb verdriet van de pijn die jij achterliet.Maar ik zal me gedragen tot in de lengte van dagen.Steeds zal aan je denken op elke plek ter wereld,voortdurend blijft jou beeld bewaart in mij.