verdronken
Tranen in het zand,
overspoeld door de zee.
mijn liefste grote golf,
neem toch ook mijn lichaam mee.
mijn gevoel al verdronken,
in het donker en in pijn,
al gestopt met leven,
zodat ik mijzelf niet meer kan zijn.
laat mijn lichaam sterven,
want ik lig toch al uit één,
in honderdduizend scherven,
en niemand merkte dat ik verdween…
Reacties op dit gedicht
| L.Bert: | Zondag, februari 19, 2006 09:44 |
| Als jij zo gedichten kunt schrijven dan is jouw leven levenswaard! Schrijf! | |
| hiljaa: | Zondag, februari 19, 2006 09:43 |
| droefmooi neergezet! knufliefs--hiljaa-- |
|
| poky: | Zondag, februari 19, 2006 07:21 |
| pakkend,wel mooi geschreven,poky | |
| Ayla__: | Zondag, februari 19, 2006 01:11 |
| Mooi geschreven, ga zo door. Groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: klein*sprookje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||