pegelt ijs de stam
pegelt ijs de stam
zacht buigen
witte vingers
het blauw van
onze korenbloem
weer terug in knop
witte vingers
het blauw van
onze korenbloem
weer terug in knop
het wintert
en wat sneeuw
smelt in haar
warme hart, strak
pegelt ijs de stam
in topzwaar worden
is de dood geboren
knakt de bloem
het tere groen verlept
raakt bed in donkere aarde
bedekt met vorst zal zij
geen koning kraaien maar als
lente komt gaan wortels zich
ontplooien en zal haar bloei zich
weer met korenblauw gaan tooien
wil melker
21/02/2006
Reacties op dit gedicht
| Raira (Ria): | Dinsdag, februari 21, 2006 10:47 |
| Laat die lente dan maar snel komen je gedicht heeft het woord al gesproken... prachtig (weer) Wil liefs knuff Ria |
|
| L.Bert: | Dinsdag, februari 21, 2006 09:27 |
| Prachtig gedicht. Vloeiend geschreven en dus ook zo vloeiend te lezen. Dat is de kunst! | |
| Marjolein.: | Dinsdag, februari 21, 2006 08:55 |
Ik ga mee in de reactie van Paul. Liefs, |
|
| Paul de Bruyn: | Dinsdag, februari 21, 2006 07:34 |
| Een zacht delend mooi gedicht.. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||